Mojkovačka bitka - Božić 1916.

Mojkovačka bitka i Prvi svetski rat

U bažanskim i Prvom svjetskom ratu naročito se istakao Jovan Žižić, komandant Drobnjačko-uskočke brigade, koja je svojim junaštvom i zahvaljujući vještom komandovanju u čuvenoj Mojkovačkoj bici zadivila sve.

U Mojkovačkoj bici se, osim Jovana, istakao kao veliki junak Radojica, oficir crnogorske vojske koji je poginuo; sa njim su poginuli i Milinko i Radovan, a ranjeni su Mirko i Miladin. U Komitskom pokretu 1916-1918. godine istakli su se Radosav kao četovođa, Mitar koji je umro od španjolice i sin mu Radoslav.

Mojkovačka bitka - Crnogorski Termopili

Mojkovačka bitka: Obostrani raspored snaga

Za zatvaranje najosjetljivije tačke na cijelom frontu - mojkovačke kapije, Serdar Janko Vukotić je postavio Prvu sandžačku brigadu kojom je komandovao brigadir Petar Martinović.

Prilaze Mojkovcu branili su: Kolašinska brigada, brigadira Miloša Medenice; Bjelopoljska brigada, kapetana Grujice Grdinića i Drobnjačko-uskočka brigada komandira Jovana Žižića, zatim Izviđački odred, kapetana Krsta Popovića, Prvi i Treći regrutski bataljon, kapetana Marka Samardžića i poručnika Pera Đuraškovića i artiljerija, majora Mila Đukanovića.

--------

Komandant Prve sandžačke divizije brigadir Petar Martinović je izdao zapovijest svojim jedinicama za napad, koja se, uglavnom, sastojala u sljedećem:

- Uskočki bataljon poručnika Ljubomira Aleksića, iz Drobnjačko-uskočke brigade, komandijera Jovana Žižića, ima zadatak da od sela Rakite napadne uzvodno, desnom stranom Lepešnice u lijevi bok i pozadinu neprijatelja, koji se nalazi na Bojnoj Njivi i Uloševini i time olakša napad Kolašinskoj brigadi, koja će napadati sa fronta. Bataljon izvršava zadatak pod neposrednom komandom komandanta divizije, a po naređenju koje će biti dostavljeno po izlasku bataljona na borbeni položaj.

-------

Kolašinci su jedva prešli 100 do 200 metara kada su u gustoj šumi naišli na neprijatelja, koji je pošao u napad i podišao njihovim položajima, s ciljem da zauzme Razvršje. Sukobili su se sa 6. kraljevskim ugarskim pukom i započela je borba u susretu

Borba Uskočkog bataljona, nije ništa drugo nego jedan niz krvavih juriša i protivjuriša" - piše Ljubomir Aleksić, tadašnji komandant bataljona, u svojim sjećanjima - i nastavlja: "Svi smo u pokretu, i mi i neprijatelj, snijeg je dvometarski, napadao je noću i stalno pada. Mećava ga razvijava i pravi velike namete i smetove... Bojište, vri, ključa - neprijatelj napada, naši ne uzmiču.
Artiljerija bezobzirno tuče po nama: granate riju, eksplodiraju, dižu u vis hrabre Uskoke, komadaju ih u vazduhu. Nastaje opšta klanica - padaju mrtve glave, ranjenih je mnogo. Pruža se pomoć i previjaju rane onima kojima još ima spasa, a mrtve snijeg zatrpava".

Uprkos tome što su elitne jedinice austrougarske vojske bile tri do četiri puta brojnije, Uskoci su, u toku čitavog dana, u borbi djelovali snažnije i organizovanije. Pri kraju dana komandant bataljona je bio prinuđen da u borbu uvede i posljednju bataljonsku rezervu, jer je bataljon imao mnogo žrtava.
Desno, na Razvršju bori se Kolašinski bataljon. Poručnik Aleksić naređuje desnokrilnoj četi da uhvati vezu sa Kolašincima i uskoro su se našli jedni pored drugih - Kolašinci i Uskoci. Komandant Kolašinskog bataljona Novelja Mijić hrabri svoje vojnike: "Drži te se, Kolašinci! Uskoci su pored vas, oni neće popustiti dok ijednog od njih traje". Krenuli su zajedno na neprijatelja - Kolašinci i Uskoci, jurišali su i odbijali juriše, a "snijeg je crvenio i kopnio dok se iz njega pušila krv mrtvih i ranjenih junaka" - zapisao je hroničar.

Uskoci su odolijevali napadu neprijatelja u toku čitavog dana, vezujući za sebe čitavu brigadu generala Švarca. Noć je prekinula borbu. Ostatak bataljona se prikupio na Pržište. Gubici su bili veliki. Od 400 vojnika - 70 je ostalo na bojištu, a njih 68 je ranjeno. Svaki drugi oficir je bio ranjen - u borbama prsa u prsa. Ukupno je trećina bataljona izbačena iz stroja. Među poginulima je kapetan i barjaktar sa Vučjeg dola Joko Poleksić, barjaktar Rade Giljan i oficir Radojica Žižić, a ranjeni su barjaktar Jovan Kršikapa i komandiri 1. i 2. čete - oficiri Kosta Aleksić i Milisav Cerović.

Uskočki bataljon je, hrabrošću kojoj teško da ima premca, svojom borbom, na Božić 7. januara, olakšao Kolašinskoj brigadi udar na Bojnu Njivu. Time je u potpunosti izvršio svoj zadatak.

-------

Izvori o Jovanu Žižiću i Mojkovačkoj bitci

http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/cg_u_1_svj_ratu/boj_na_mojkovcu_p_ljumovic.htm

Pesme o Mojkovačkoj bitci:

Hadži Radovan Bećirović Trebješki
Stabljike Srpstva - Epske pesme
Knjigu preuzeti: ovde
Pesme o Mojkovačkoj bitci